Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ

Η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ (γαλλικά: Arc de Triomphe du Carrousel), είναι θριαμβική αψίδα που βρίσκεται στο Παρίσι, στην Πλατεία του Καρουζέλ. Χτίστηκε μεταξύ του 1806 και 1808 για να τιμήσει τις στρατιωτικές νίκες του προηγούμενου έτους του Ναπολέοντα. Η πιο διάσημη Αψίδα του Θριάμβου του Αστέρα, απέναντι από τη Λεωφόρο Ηλυσίων Πεδίων σχεδιάστηκε την ίδια χρονιά, έχει περίπου διπλάσιο μέγεθος και τελείωσε το 1836. Η Αψίδα του Καρουζέλ αποτελεί παράδειγμα αρχιτεκτονικής Κορινθιακού ρυθμού.

Περιγραφή

Το μνημείο έχει ύψος 19 μέτρα, μήκος 23 μέτρα, και βάθος 7,3 μέτρα. Η κύρια αψίδα με ύψος 6,4 μέτρα πλαισιώνεται από δύο μικρότερες ύψους 4,3 και πλάτους 2,7 μέτρων. Γύρω στο εξωτερικό της Αψίδας υπάρχουν οκτώ μαρμάρινες κολόνες Κορινθιακού ρυθμού, με οκτώ στρατιώτες της Αυτοκρατορίας στην κορυφή, έναν σε κάθε κολόνα. Στην περίμετρο μεταξύ των στρατιωτών, τα πρόστυπα ανάγλυφα αναπαριστούν:

• το θυρεό του Βασίλειο της Ιταλίας με μορφές που αναπαριστούν την Ιστορία και τις Τέχνες
• το θυρεό της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας με τη Νίκη, την Δόξα, την Ιστορία, και την Αφθονία
• τη Σοφία και τη Δύναμη κρατώντας τους θυρεούς του Βασιλείου της Ιταλίας, συνοδευόμενες από την Σύνεση και τη Νίκη

Οι διπλωματικές και στρατιωτικές νίκες του Ναπολέοντα τιμώνται με πρόστυπα ανάγλυφα σε ροζ μάρμαρο. Αναπαριστούν:

• τη Συνθήκη του Πρέσμπουργκ του 1805
• την είσοδο του Ναπολέοντα στο Μόναχο
• την είσοδο του Ναπολέοντα στη Βιέννη, γλύπτης Louis-Pierre Deseine
• τη Μάχη του Άουστερλιτς, γλύπτης Jean-Joseph Espercieux
• τη Συνθήκη του Τιλσίτ
• την παράδοση της Ουλμ, γλύπτης Pierre Cartellier

Η Αψίδα είναι έργο προερχόμενο από τις θριαμβευτικές αψίδες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατόρίας και συγκεκριμένα εκείνης του Σεπτίμιου Σεβήρου στη Ρώμη. Τα θέματα των ανάγλυφων που ήταν αφιερωμένα στις μάχες είχαν επιλεχθεί από τον διευθυντή του Μουσείο του Ναπολέοντα (που τότε ήταν στο Λούβρο) Vivant Denon, και σχεδιάστηκαν από τον Charles Meynier.

Η πάνω ζωφόρος του θριγκού έχει γλυπτά στρατιωτών: θωρακοφόρος (cuirassier) του Auguste Marie Taunay (αριστερά), δραγόνος του Charles-Louis Corbet, έφιππος γρεναδιέρος του Joseph Chinard, και σκαπανέας (sapeur) του Jacques-Edme Dumont.

Το τέθριππο πάνω στο θριγκό είναι αντίγραφό των αποκαλούμενων Άλογων του Αγίου Μάρκου που κοσμούν την είσοδο της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, αλλά που κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Αυτοκρατορίας μεταφέρθηκαν στο Παρίσι.

Ιστορία

Σχεδιασμένη από τον Charles Percier και τον Pierre François Léonard Fontaine, η Αψίδα χτίστηκε μεταξύ του 1806 και 1808 από τον Αυτοκράτορα Ναπολέοντα, με μοντέλο την Αψίδα του Κωνσταντίνου (312 μ.Χ.) στη Ρώμη, ως είσοδος του Παλατιού του Κεραμικού, της Αυτοκρατορικής κατοικίας. Η καταστροφή του Κεραμικού κατά την Παρισινή Κομμούνα το 1871 επέτρεψε την ανεμπόδιστη θέα προς τα δυτικά (άξονας που ονομάζεται Axe historique, ιστορικός άξονας), προς την πιο διάσημη Αψίδα του Θριάμβου.

Αρχικά απάνω στην Αψίδα βρίσκονταν τα Άλογα του Αγίου Μάρκου, τα οποία είχαν αρπαχθεί από τη Βενετία από το Ναπολέοντα. Το 1815 μετά τη Μάχη του Βατερλό και την παλινόρθωση των Βουρβόνων, η Γαλλία παραχώρησε τα άλογα στην Αυστριακή Αυτοκρατορία η οποία είχε προσαρτήσει τη Βενετία σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης. Οι Αυστριακοί επέστρεψαν αμέσως το γλυπτό στη Βενετία. Τα άλογα αντικαταστάθηκαν το 1828 με ένα γλυπτό τέθριππο του Φρανσουά Ζοζέφ Μποζιό, που αναπαριστά την Ειρήνη σε θριαμβικό άρμα οδηγούμενο από επιχρυσωμένες Νίκες στις δύο πλευρές. Η σύνθεση αναπαριστά την Παλινόρθωση των Βουρβόνων μετά την πτώση του Ναπολέοντα.

Η Αψίδα του Καρουζέλ ενέπνευσε το σχεδιασμό της Μαρμάρινης Αψίδας, που κατασκευάστηκε στο Λονδίνο μεταξύ του 1826 και 1833.

Τοποθεσία

Η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ είναι στο ανατολικό άκρο του Ιστορικού Άξονα (Axe historique) του Παρισιού.

Κοιτώντας δυτικά, η αψίδα είναι τέλεια ευθυγραμμισμένη με τον οβελίσκο στην Πλας ντε λα Κονκόρντ, τον κεντρικό άξονα της ‘’λεωφόρου Σενς Ελιζέ’’, την Αψίδα του Θριάμβου στην Πλας Σαρλ ντε Γκολ, και, αν και δεν φαίνεται από την Πλατεία του Καρουζέλ, με την Αψίδα της Λα Ντεφάνς. Έτσι, ο άξονας αρχίζει και τελειώνει με μια αψίδα. Όταν όμως κατασκευάστηκε η Πλατεία του Καρουζέλ, κάποιος που στεκόταν εκεί δεν είχε θέα προς τα δυτικά. Το κεντρικό μέρος του Palais des Tuileries ήταν στη μέση. Όταν αυτό κάηκε κατά τη Παρισινή Κομούνα του 1871 και απομακρύνθηκαν τα ερείπια, ο μεγάλος άξονας όπως υφίσταται σήμερα ανοίχτηκε μέχρι την Πλατεία του Καρουζέλ και το Λούβρο.

Παραπομπές