Σπάνταου

Το Σπάνταου είναι το πέμπτο και πιο δυτικό δημοτικό διαμέρισμα της πόλης του Βερολίνου, στη συμβολή των ποταμών Σπρέε και Χάβελ, στη δυτική όχθη του δεύτερου.

Διοικητική υποδιαίρεση

Το Σπάνταου διαιρείται διοικητικά σε 10 κοινότητες:

Ιστορία

Η ιστορία του Σπάνταου ξεκινάει τον 7ο ή 8ο αιώνα, με την εγκατάσταση Σλάβων και την μετέπειτα θεμελίωση ενός κάστρου στην περιοχή της συμβολής των ποταμών Σπρέε και Χάβελ. Το στρατηγικό σημείο της συμβολής μπορούσε να ελέγχει το εμπόριο κατά μήκος των δύο αυτών ποταμών. Ο οικισμός κατακτήθηκε το 928 από τον Γερμανό βασιλιά Ερρίκο τον Α', αλλά επέστρεψε στους Σλάβους μετά από μία επανάσταση το 983.

Το 1156, ο κόμης Άλμπρεχτ φον Μπάλενστετ κατέκτησε την περιοχή. Το 1197 γίνεται η πρώτη αναφορά του τοπωνυμίου ως Σπάντοβε (Spandowe) από τον επίτροπο του Βραδεμβούργου Όττο τον Β', ενώ η περιοχή απέκτησε τον χαρακτηρισμό και τα προνόμια της πόλης το 1232.

Κατά την περίοδο αυτή ξεκίνησε και η κατασκευή του περίφημου κάστρου Σπάνταουερ Τσιταντέλε, το οποίο ολοκληρώθηκε μεταξύ του 1559 και του 1594 από τον Ιωακείμ τον Β' του Βραδεμβούργου. Το 1558 ο οικισμός του Γκάτοβ ενώθηκε με το Σπάνταου. Κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο η πόλη παραδόθηκε στους Σουηδούς το 1634.

Το 1806, μετά τη μάχη της Ιένας και του Άουερστετ, τα στρατεύματα του Ναπολέοντα Α΄ κατέκτησαν την περιοχή και παρέμειναν μέχρι το 1807. Με την αποχώρηση των Γάλλων το 1812, το κάστρο του Σπάνταου πολιορκήθηκε μέχρι το 1813 από τους Πρώσσους και τους Ρώσους.

Πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Σπάνταου ήταν κέντρο της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, με εργοστάσια κατασκευής πυρομαχικών και οπλισμού. Επίσης, ήταν οχυρωμένο και αποτελούσε έδρα δύο ταγμάτων του γερμανικού στρατού. Το 1920, ενσωματώθηκε στο ευρύτερο Βερολίνο ως διοικητική περιφέρεια.

Με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσε μέρος της Βρετανικής ζώνης κατοχής του Δυτικού Βερολίνου και η φυλακή του Σπάνταου, η οποία είχε κατασκευαστεί το 1876, φιλοξένησε Γερμανούς Ναζί καταδικασμένους στη δίκη της Νυρεμβέργης. Μετά τον θάνατο του Ρούντολφ Ες, τελευταίου τρόφιμου της φυλακής, το κτίριο κατεδαφίστηκε.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα(Γερμανικά)
• Επίσημη ιστοσελίδα του Βερολίνου Αρχειοθετήθηκε 2008-02-13 στο Wayback Machine.