javascript is disabled, enable it otherwise the site will not work properly!

javascript est désactivé, activez-le sinon le site ne fonctionnera pas correctement !

Wiktor II Amadeusz von Ratibor

Wiktor II Amadeusz von Ratibor (właśc. Viktor II Amadeus, 2. Herzog von Ratibor und 2. Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingsfürst; ur. 6 września 1847 w Rudach – zm. 9 sierpnia 1923 w Corvey) – książę raciborski.

Życiorys

Był najstarszym synem księcia Wiktora Maurycego i księżniczki Amalii von Fürstenberg. Naukę rozpoczął w roku 1861 pod kierunkiem ks. Hermana Schaffera, późniejszego proboszcza raciborskiej fary, autora licznych publikacji o historii Raciborza. W 1863 r. wstąpił do gimnazjum w Nysie, gdzie w 1865 r. uzyskał maturę. Następnie pod opieką nauczyciela odbył studia prawnicze w Berlinie, Bonn i Getyndze, gdzie uzyskał dyplom doktora obojga praw. Jesienią 1869 roku wstąpił do pułku huzarów gwardii w Poczdamie, z którym to brał udział w wojnie francusko-pruskiej 1870–1871 roku. Odznaczony został Krzyżem Żelaznym II klasy. Przez trzy lata, począwszy od roku 1873, pracował w Ambasadzie Niemiec w Wiedniu. Od roku 1877 miał prawo noszenia munduru swej jednostki, nie będąc w czynnej służbie wojskowej.

Książę Wiktor był człowiekiem aktywnym. Należał do zakonu rycerzy maltańskich. Posiadał stopień podporucznika a później rotmistrza pułku huzarów. Za dzielność i męstwo w wojnie prusko-francuskiej (1870–1871) odznaczono go Krzyżem Żelaznym. Niedługo potem awansował do stopnia generała majora. Oprócz kariery wojskowej zdecydował się również na dyplomatyczną. Był między innymi członkiem niemieckiej ambasady w Wiedniu. Po śmierci ojca 30 stycznia 1893 r. Wiktor Amadeusz II został księciem raciborskim. W 1913 r. przyznano mu tytuł honorowego obywatela Wrocławia. Podejmował wiele działań na rzecz Górnego Śląska. Był członkiem Rady Powiatu rybnickiego oraz deputowanym do rady powiatów: raciborskiego, gliwickiego i oleskiego. W roku 1891 objął posadę w administracji prowincjonalnej. Od roku 1893 był członkiem sejmiku prowincjonalnego. Od roku 1897 wybierany był na kolejne kadencje przez jego członków na przewodniczącego wspomnianego gremium.

Książę Wiktor II rządził w czasie I wojny światowej, powstań śląskich i plebiscytu. Stan ziemskiego posiadania generalnie się nie zmienił. Rosła jedynie liczba książęcych urzędników. Książę Wiktor w odróżnieniu od swego następcy i najstarszego syna Wiktora III Augusta przejawiał dość znaczną aktywność polityczną, społeczną i gospodarczą. Dzięki małżeństwu książę raciborski pozyskał ogromne majątki ziemskie, lasy i słynne winnice. Książę był dobrym gospodarzem. Podstawą jego gospodarki był przemysł rolno-spożywczy, drzewny i produkcja materiałów budowlanych. Książę Wiktor II zmarł 9 sierpnia 1923 r. w Corvey po 30 latach władania księstwem w wieku 76 lat.

Małżeństwo i rodzina

19 czerwca 1877 r. książę ożenił się w Wiedniu z hrabianką Marią, jedynym dzieckiem podkomorzego hr. Augusta von Breuner-Enckevoirtha i hr. Agaty Széchényi von Sárvár-Felsövidék, ur. 23 sierpnia 1856 r. w pałacu Grafenegg, który do dziś stanowi jedną z siedzib księcia raciborskiego. Hrabianka Maria wniosła do małżeństwa ordynację swojego rodu, dlatego edyktem cesarskim nadanym w Wiedniu 22 września 1908 r. książęta raciborscy uzyskali prawo uzupełnienia swojego nazwiska o miano „Breuner-Enckevoirth” oraz włączenia do herbu rodzinnego także herbu tego rodu. Z małżeństwa z Marią miał syna – Wiktora III Augusta (1879-1945) i córkę Agatę (1888–1960), z innego związku syna Johanna.