javascript is disabled, enable it otherwise the site will not work properly!

javascript est désactivé, activez-le sinon le site ne fonctionnera pas correctement !

اریک رومر

اریک رومر (به فرانسوی: Éric Rohmer) (زادهٔ ۲۱ مارس ۱۹۲۰ – درگذشتهٔ ۱۱ ژانویه ۲۰۱۰) کارگردان نامی موج نو فرانسوی بود. رومر در طول پنج دهه فعالیت هنری، ۲۴ فیلم سینمایی کارگردانی کرد.

زندگی و کارنامه

اریک رومر با نام اصلی ژان ماری موریس هنری شیرر در سال ۱۹۲۰ در شهر نانسی فرانسه در خانواده‌ای کاتولیک به دنیا آمد، بعدها به پاریس نقل مکان کرد و ابتدا به تدریس ادبیات فرانسه و سپس روزنامه‌نگاری پرداخت. رومر در سال ۱۹۴۶ اولین و تنها رمان خود با عنوان «الیزابت» را منتشر کرد. اریک رومر بعدها با ورود به عرصه نقد سینمایی قدم به جهان فیلم و سینما گذاشت. او در دو نشریه سینمایی فعالیت داشت.

در همین زمان بود که او نام «اریک رومر» را تحت تأثیر اریک فون اشتروهایم کارگردان اتریشی‌تبار، و ساکس رومر رمان‌نویس انگلیسی، برای خود برگزید.

نقدنویسی

رومر نقدنویسی را با نشریه «گازت دو سینما» آغاز کرد و بعدها این کار را در نشریه معتبر کایه دو سینما دنبال کرد و به همراه سه همکارش، ژان لوک گدار، ژاک ریوت، و فرانسوا تروفو به نقد سینمایی پرداخت. سینمای «موج نو فرانسه» زاده همین همکاری‌ها و نقدهاست. اریک رومر در طول پنج دهه فعالیت خود بیش از پنجاه فیلم کوتاه و بلند کارگردانی کرد. اولین فیلم او «علامت شیر» نام دارد که در سال ۱۹۵۹ تولید شد.

از فیلم‌های بلند رومر می‌توان به عشق در بعدازظهر، پائولین در ساحل، ازدواج خوب و همسر خلبان اشاره کرد. فیلم‌های او بارها جوایز جشنواره‌های جهانی از جمله جشنواره برلین، ونیز و کن را به خود اختصاص دادند.

سبک و مضمون

رومر خود فیلم‌هایش را به رمان شبیه می‌دانست. از ویژگی‌های بارز فیلم‌های او، شخصیت‌محوری و استفاده از دیالوگ‌های طولانی غالباً متکی بر پیچیدگی‌های روابط زن و مرد است. در فیلم‌های رومر، به‌طور کلی زندگی افرادی به تصویر کشیده شده‌است که علی‌رغم هوش و مهارت سخنوری همواره در دستیابی به امیال خود ناموفق هستند. تضاد میان رفتار و گفتار افراد از دیگر خصوصیات بارز فیلم‌های رومر است. فیلم‌های رومر در مقایسه با آثار گدار و تروفو ساده و عاری از زرق و برق هستند، اما کارهای او نیز همچون این دو همواره پیرامون روابط انسانی می‌گردد و با روایاتی از عشق و خیانت درهم آمیخته‌است. فیلم‌های رومر با تصویر کردن لحظات عاشقانه، مثلث‌های عشقی و جوانان خوش سیما، داستانی به ظاهر ساده از زندگی روزمره مردم عادی تصویر می‌کرد اما در لایه‌های زیرین این روایت، مفاهیمی عمیق و جدی وجود داشت. آخرین فیلم اریک رومر با عنوان «داستان عاشقانه آستریا و سلادون» در سال ۲۰۰۷ در جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد.