Otto (król Bawarii)

Otto I Bawarski, Otto Wilhelm Luitpold Adalbert Waldemar Wittelsbach (ur. 27 kwietnia 1848 w Monachium, zm. 11 października 1916 w zamku Fürstenried) – król Bawarii w latach 1886–1913.

Życiorys

Był synem króla Maksymiliana II i księżniczki pruskiej Marii, młodszym bratem Ludwika II. Imię otrzymał po swoim stryju Ottonie I, królu Grecji.

Wraz z bratem wychowywał się na Zamku Hohenschwangau, położonym w niemieckiej wiosce Hohenschwangau niedaleko Füssen, w południowo-zachodniej Bawarii. W latach 1853–1863 wakacje i ferie letnie spędzał w królewskiej willi ojca, w Berchtesgaden. 27 kwietnia 1863 został promowany do stopnia porucznika, a 1 marca 1864 rozpoczął edukację wojskową w korpusie kadetów. 27 kwietnia 1866 roku awansowany do stopnia kapitana służył w królewsko-bawarskim regimencie piechoty.

Książę Otto reprezentował swojego brata Ludwika 18 stycznia 1871 roku na uroczystości koronacji króla Prus Wilhelma Hohenzollerna na cesarza niemieckiego, sam Ludwik odmówił wzięcia udziału w uroczystości. Otto mocno skrytykował ceremonię w liście do brata.

Otto został królem Bawarii po śmierci brata w 1886 roku, jednak nigdy naprawdę nie rządził, a nawet nie do końca był świadomy, że jest królem. Podobnie jak brat, cierpiał na porfirię odziedziczoną po matce; był także chory psychicznie. Został oficjalnie uznany za niepoczytalnego w 1875 roku. Był trzymany w odosobnieniu i pod nadzorem lekarzy aż do swojej śmierci. Krajem rządził regent, którym był stryj Ottona i Ludwika Luitpold Bawarski, a następnie jego syn Ludwik (późniejszy król Ludwik III).

4 listopada 1913 roku konstytucja Bawarii została zmieniona – dodano klauzulę mówiącą, że gdyby regencja z powodu choroby lub nieumiejętności króla trwała przez dziesięć lat i nie byłoby żadnych szans, że król kiedykolwiek będzie zdolny panować – wtedy regent może ogłosić koniec regencji i sam się koronować. Już następnego dnia Otto został pozbawiony korony przez księcia regenta Ludwika. 6 listopada parlament bawarski uchwalił zmianę króla i Ludwikowi złożył przysięgę na konstytucję. Otto dostał natomiast pozwolenie na zachowanie swojego tytułu i wszystkich honorów z nim związanych do czasu śmierci.

Odznaczenia

• Wielki Mistrz Orderu Świętego Huberta
• Wielki Mistrz Orderu Świętego Jerzego
• Wielki Mistrz Orderu Maksymiliana Józefa
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Korony Bawarskiej
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Świętego Michała
• Wielki Mistrz Orderu Maksymiliana za Naukę i Sztukę
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Wojskowej
• Wielki Mistrz Orderu Ludwika
• Order Złotego Runa – Austria

Genealogia

Przypisy

Najważniejsza literatura

• Cajetan von Aretin, Die Erbschaft des Königs Otto von Bayern. Höfische Politik und Wittelsbacher Vermögensrechte 1916 bis 1922. Beck, München 2006, ISBN 3-406-10745-1 (Schriftenreihe zur bayerischen Landesgeschichte 149), (Zugleich: München, Univ., Diss., 2006).
• Heinz Häfner, Ein König wird beseitigt. Ludwig II von Bayern. C. H. Beck Verlag, München 2008, ISBN 978-3-406-56888-6, s. 330ff.
• Arndt Richter: Die Geisteskrankheit der bayerischen Könige Ludwig II. und Otto. Eine interdisziplinäre Studie mittels Genealogie, Genetik und Statistik. Degener & Co., Neustadt an der Aisch, 1997, ISBN 3-7686-5111-8.
• Alfons Schweiggert, Schattenkönig. Otto, der Bruder König Ludwig II. von Bayern, ein Lebensbild. Ehrenwirth, München 1992, ISBN 3-431-03192-7.
• Jean des Cars, Ludwik II Bawarski. Król rażony szaleństwem, PIW, Warszawa 1997, ISBN 83-06-026618-7.