Έιμι Γουάινχαουζ

Η Έιμι Τζέιντ Γουάινχαουζ (Λονδίνο,14 Σεπτεμβρίου 1983 – 23 Ιουλίου 2011) ήταν Αγγλίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια, γνωστή για τα δυναμικά της κοντράλτο φωνητικά και την εκλεκτική μίξη διάφορων μουσικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων της σόουλ, τζαζ, rhythm and blues και ρέγγε.

Το πρώτο της άλμπουμ της, Frank, απέσπασε θετικές κριτικές στο Ηνωμένο Βασίλειο και προτάθηκε για Βραβείο Μέρκιουρι. Το επόμενο άλμπουμ της Back to Black, που κυκλοφόρησε το 2006, προτάθηκε για έξι υποψηφιότητες των βραβείων Γκράμι και κέρδισε πέντε βραβεία, κατακτώντας το ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες από γυναίκα καλλιτέχνιδα σε μία βραδιά, και κάνοντας έτσι την Γουάινχαουζ την πρώτη Βρετανίδα καλλιτέχνιδα η οποία κέρδισε πέντε βραβεία Γκράμι, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων της κατηγορίας Big Four (μουσικός όρος για τα τέσσερα πιο σημαντικά βραβεία Γκράμι: βραβείο για τον Δίσκο Της Χρονιάς, βραβείο για την Ερμηνεία Της Χρονιάς, βραβείο για τον Καλύτερο Πρωτοεμφανιζόμενο Καλλιτέχνη και βραβείο για το Τραγούδι της Χρονιάς).

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2007, κέρδισε ένα βραβείο Μπριτ, αυτό της Καλύτερης Βρετανίδας Γυναίκας Καλλιτέχνιδας, ενώ είχε προταθεί επίσης για το βραβείο Καλύτερου Βρετανικού Άλμπουμ. Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο Άιβορ Νοβέλο, μία φορά το 2004 για το Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι (σε μουσική και στίχους) για το τραγούδι Stronger Than Me, μία φορά το 2007 για το Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι για το τραγούδι Rehab, και μία φορά το 2008 για το Καλύτερο Τραγούδι (σε στίχους και μουσική) για το τραγούδι Love Is A Losing Game, μεταξύ άλλων σημαντικών διακρίσεων. Η Γουάινχαουζ έχει αναγνωριστεί ως επιρροή για την ανάπτυξη της καριέρας πολλών γυναικών καλλιτεχνών της σόουλ μουσικής, καθώς και για την ανανέωση της βρετανικής μουσικής.

Έλαβε επίσης την προσοχή των μέσων ενημέρωσης χωρίς δική της ευθύνη. Το ξεχωριστό της στυλ, τα τατουάζ της και το χτένισμά της, την έκαναν πηγή έμπνευσης για ορισμένους σχεδιαστές μόδας, όπως ο Καρλ Λάγκερφελντ. Επιπλέον, τα συνεχή νομικά της προβλήματα, ο εθισμός της στα ναρκωτικά και το αλκοόλ και οι ιατρικές της επιπλοκές που προέκυψαν από την αυτοκαταστροφική της συμπεριφορά ήταν πρωτοσέλιδα στις ειδήσεις από το 2007.

Βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της στις 23 Ιουλίου 2011, σε ηλικία 27 ετών, μετά από δηλητηρίαση από αλκοόλ. Αυτό αποκαλύφθηκε λίγο καιρό μετά τον θάνατό της, ο οποίος αρχικά συνδέθηκε με τους πολλαπλούς εθισμούς της. Tο άλμπουμ της Back to Black έγινε αργότερα το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις του 21ου αιώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή του Σάουθγκεϊτ του Βόρειου Λονδίνου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1983 σε οικογένεια Εβραίων, με ρωσική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας της, η οποία άσκησε επιρροή στο ενδιαφέρον της για τη τζαζ. Η Γουάινχαουζ ήταν η κόρη του οδηγού ταξί Μίτσελ (Μιτς) Γουάινχαουζ και της φαρμακοποιού Τζάνις Γουάινχαουζ, το γένος Σίτον. Η γιαγιά της είχε παντρευτεί τον Ρόνι Σκοτ. Ο αδελφός της, Άλεξ, είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος από αυτήν. Ο Μίτσελ συνήθιζε να τραγουδάει συχνά τραγούδια του Φρανκ Σινάτρα στη μικρή Έιμι, η οποία επίσης υιοθέτησε αυτή τη συνήθεια, σε σημείο που οι καθηγητές της ήταν αδύνατο να την κρατήσουν ήσυχη στην τάξη. Οι γονείς της χώρισαν όταν εκείνη ήταν εννέα ετών.

Όταν ήταν σε αυτή την ηλικία, η γιαγιά της, Σύνθια, πρότεινε να στείλει την Γουάινχαουζ στην θεατρική σχολή Susi Earnshaw Theatre School για περισσότερη εξάσκηση. Στην ηλικία των δέκα, η Γουάινχαουζ δημιούργησε το μικρό συγκρότημα Sweet 'n' Sour με την παιδική της φίλη, Τζούλιετ Άσμπι, αλλά το συγκρότημα δεν είχε μέλλον. Έμεινε στη θεατρική σχολή Έρνσο για τέσσερα χρόνια, πριν από την αναζήτησή της για πλήρη εξάσκησή της στην θεατρική σχολή της Σίλβια Γιανγκ, αλλά η Γουάινχαουζ αποβλήθηκε από το σχολείο της στην ηλικία των δεκατεσσάρων, επειδή δεν γράφτηκε εγκαίρως εκεί αλλά και επειδή έκανε μία τρύπα για σκουλαρίκι στη μύτη της (αργότερα η Γιανγκ το αρνήθηκε, λέγοντας "Η Γουάινχαουζ άλλαζε σχολεία στα δεκαπέντε της- Έχω ακούσει ότι είχε αποβληθεί, αλλά δεν αυτό δεν είναι αλήθεια. Εγώ ποτέ δεν θα είχα αποβάλλει την Γουάινχαουζ". Με συμμαθητές της από την θεατρική σχολή της Σίλβια Γιανγκ, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο του σόου The Fast Show το 1997. Αργότερα, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή Μπριτ στο Σέλχερστ του Κρόιντον. Επίσης, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Σάουθγκεϊτ και στη σχολή του Ασμόουλ.

Καριέρα

2002–2005: Ξεκίνημα καριέρας και το Frank

Μετά την ασχολία της με την κιθάρα του αδερφού της, η Γουάινχαουζ απέκτησε την πρώτη της κιθάρα όταν ήταν δεκατριών, και άρχισε να γράφει μουσική ένα χρόνο μετά. Σύντομα ξεκίνησε να εργάζεται, όπως για παράδειγμα ως δημοσιογράφος για την World Entertainment News Network, καθώς και επαγγελματικά ως τραγουδίστρια σε ένα συγκρότημα τζαζ. Ο περιστασιακός σύντροφός της και τραγουδιστής της σόουλ, Τάιλερ Τζέιμς, έστειλε ένα δοκιμαστικό της Γουάινχαουζ σε έναν ειδικό για νέα ταλέντα. Η Γουάινχαουζ υπέγραψε στην δισκογραφική εταιρεία του Σάιμον Φούλερ το 2002. Ενώ η δισκογραφική εταιρεία σχημάτιζε το προφίλ της Γουάινχαουζ, η Γουάινχαουζ έκρυβε ένα μυστικό. Ο μελλοντικός της ατζέντης της δισκογραφικής Ιsland/Universal, Ντάρκους Μπιζ, την άκουσε τυχαία όταν ο διευθυντής της δισκογραφικής The Lewinson Brothers του έδειξε μερικές παραγωγές πελατών του στις οποίες η Γουάινχαουζ εμφανιζόταν ως ερμηνεύτρια. Όταν τον ρώτησε ποιος ήταν ο ατζέντης της, είπε ότι δεν επιτρεπόταν να πει. Έχοντας αποφασίσει ότι ήθελε να γραφτεί στην δική του δισκογραφική εταιρεία, πέρασαν μήνες ρωτώντας τον Μπιζ σχετικά με την άγνωστη ταυτότητα της Γουάινχαουζ. Μέχρι εκείνο τον καιρό η Γουάινχαουζ είχε ηχογραφήσει έναν αριθμό από τραγούδια και υπέγραψε με την δισκογραφική EMI. Μέσα από τις σχέσεις της με τους εκδότες της απέκτησε επαγγελματική σχέση με τον παραγωγό Σαλαάμ Ρέμι. Ο Μπιζ παρουσίασε την Γουάινχαουζ στον διευθυντή του, Νικ Γκάτφιλντ, και ο διευθυντής της δισκογραφικής Island μοιράστηκε τον ενθουσιασμό του με την υπογραφή του συμβολαίου της Γουάινχαουζ στη δισκογραφική εταιρεία του. Η Γουάινχαουζ υπέγραψε συμβόλαιο στην Island/Universal, με τους εκπροσώπους της ΕΜΙ και της Virgin να έχουν ξεκινήσει ήδη κινήσεις ενδιαφέροντος ως προς το ταλέντο της Γουάινχαουζ. Ο Μπιζ είπε στην HitQuarters, μια παγκόσμια μουσική εκδοτική εταιρεία, ότι ένιωσε τον λόγο πίσω από τον ενθουσιασμό του για μία καλλιτέχνιδα, η οποία ήταν μία τυπική τραγουδίστρια της ποπ μουσικής.

Το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Frank κυκλοφόρησε στις 20 Οκτωβρίου του 2003. Το άλμπουμ ήταν μια παραγωγή κυρίως του Σαλαάμ Ρέμι και πολλά τραγούδια είχαν επηρεαστεί από την τζαζ και, εκτός από δύο διασκευές, κάθε τραγούδι είχε γραφτεί και από την ίδια την Γουάινχαουζ. Το άλμπουμ έλαβε θετικές κριτικές και έφερε συγκρίσεις της φωνής της Γουάινχαουζ με τις φωνές των Σάρα Βον, Μέσι Γκρέι και άλλων.

Το άλμπουμ εισήχθη στα ψηλότερα επίπεδα των βρετανικών τσαρτ, όταν προτάθηκε για Βραβεία Brit στις κατηγορίες Βρετανίδα Σόλο Καλλιτέχνις και Καλύτερο Αστικό Έργο. Συνέχισε για να πετύχει πλατινένιες πωλήσεις. Αργότερα το 2004, κέρδισε το βραβείο Άιβορ Νοβέλο στην κατηγορία Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι, παράλληλα με τον Σαλαάμ Ρέμι, για τη συμβολή της στο πρώτο της σινγκλ, Stronger Than Me. Toν ίδιο χρόνο, τραγούδησε στο Φεστιβάλ του Γκλάστονμπερι, τo V Festival, στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Τζαζ του Μόντρεαλ (7 Ιουλίου 2004, στο κλαμπ Soda) και στη σκηνή Jazzworld. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, η Γουάινχαουζ σχολίασε ότι ήταν "μόνο 80 τοις εκατό πίσω από δημιουργία του άλμπουμ", λόγω διαφωνίας στην ένταξη κάποιων τραγουδιών από την δισκογραφική της εταιρεία. Επιπρόσθετα σινγκλς από το άλμπουμ είναι τα Take The Box, In My Bed/You Sent Me Flying και το F*ck me Pumps/Help Yourself.

2006–2008: Back to Black και διεθνής επιτυχία

Το Μάιο του 2007 κέρδισε το ίδιο βραβείο, με το κομμάτι Rehab από τη δισκογραφική της δουλειά του 2006, Back to Black. Στις 14 Φεβρουαρίου 2007 κέρδισε ένα Βραβείο Brit στην κατηγορία της καλύτερης γυναίκας καλλιτέχνιδας.

Τον Αύγουστο του 2007 η τραγουδίστρια κατέρρευσε ύστερα από υπερβολική δόση ηρωίνης και χρειάστηκε ένεση αδρεναλίνης αλλά και πλύση στομάχου. Τις επόμενες μέρες τις πέρασε σε κεντρικό ξενοδοχείο του Λονδίνου ενώ αναγκάστηκε να αναβάλει την εμφάνισή της στο Όσλο. Η Γουάινχαουζ αντιμετώπιζε προβλήματα βουλιμίας και εκτός από τα ναρκωτικά ήταν εθισμένη και στο αλκοόλ. Την άρνησή της να ενταχθεί σε κέντρο απεξάρτησης την κατέγραψε στο τραγούδι Rehab, το οποίο έγινε επιτυχία και βραβεύτηκε.

Από τη στιγμή της κυκλοφορίας του μέχρι τον Δεκέμβριο του 2007, το Back to Black πούλησε 1.500.000 αντίτυπα στη Βρετανία και ανακοινώθηκε ως το πιο εμπορικό άλμπουμ της χρονιάς.

Τον Φεβρουάριο του 2008 η Γουάινχαουζ δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην απονομή των Βραβείων Γκράμι, επειδή δεν εξασφάλισε εγκαίρως βίζα για τις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε μέσω δορυφορικής σύνδεσης για να τραγουδήσει τις επιτυχίες της You Know I'm No Good και Rehab, και να παραλάβει τα πέντε συνολικά βραβεία που κέρδισε. Τον Μάιο του ίδιου έτους, οι στίχοι του τραγουδιού της Love Is a Losing Game αποτέλεσαν μέρος ενός θέματος στις εξετάσεις του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.

Το 2009 η Γουάινχαουζ ίδρυσε την δική της δισκογραφική εταιρεία με τίτλο Lioness Records. Υποστήριζε ότι είχε επηρεαστεί από την Motown Records του Μπέρι Γκόρντι και την 2'Tone του συγκροτήματος The Specials, για να την δημιουργήσει. Τον Μάρτιο του 2009 απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον της για βιαιοπραγία σε βάρος μιας γυναίκας, στη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού χορού στο Λονδίνο, τον Σεπτέμβριο του 2008.

Η Γουάινχαουζ επρόκειτο να τραγουδήσει ζωντανά στις 22 Ιουνίου του 2011, για πρώτη φορά στην Αθήνα, στα πλαίσια του Ejekt Festival, αλλά ακύρωσε αυτή και τις υπόλοιπες δέκα εμφανίσεις της. Η Γουάινχαουζ ζήτησε συγγνώμη από τους θαυμαστές της, καθώς, είπε χαρακτηριστικά, αυτό ήταν το καλύτερο που έπρεπε να κάνει. Επίσης, η Γουάινχαουζ επέστρεψε πίσω στο κοινό την αμοιβή της για την εμφάνισή της στις 18 Ιουνίου στο Βελιγράδι.

Τελευταία έργα

Στις 9 Νοεμβρίου 2010, η Γουάινχαουζ σε συνεργασία με τον Κουίνσι Τζόουνς, κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ από το 2008. Το σινγκλ ήταν η επανεκτέλεση του τραγουδιού It's My Party της Λέσλι Γκορ. Το κομμάτι είχε ερμηνευτεί από την Λέσλι Γκορ το 1963. Το σινγκλ περιέχεται στον δίσκο Q: Soul Bossa Nostra, ο οποίος περιέχει διάφορες επανεκτελέσεις τραγουδιών.

Ο Αμερικανός τραγουδιστής Τόνι Μπένετ επέλεξε την Γουάινχαουζ και διάφορους άλλους καλλιτέχνες να κάνουν ντουέτο με τον ίδιο για το απερχόμενο άλμπουμ του Tony Bennett: Duets ΙΙ, το οποίο κυκλοφόρησε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2011. Το πρώτο σινγκλ από το άλμπουμ είναι το Body & Soul και κυκλοφόρησε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2011. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του σινγκλ στάλθηκαν στο Ίδρυμα Γουάινχαουζ για την ενίσχυσή του.

Προσωπική ζωή

Τρία χρόνια μετά τον χωρισμό της με τον Τάιλερ Τζέιμς (2005) και σε ηλικία 21 ετών, γνώρισε τον Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ (γεν. 16 Απριλίου 1982) ενώ περνούσε τη νύχτα σε ένα μπαρ στην πόλη του Λονδίνου. Η συντριβή μεταξύ τους ήταν άμεση και παρόλο που ο καθένας είχε έναν σύντροφο, συνέχισαν το ειδύλλιό τους. Τελικά, λίγες εβδομάδες αργότερα, η Γουάινχαουζ χώρισε με τον τότε φίλο της, Τζόρτζ Ρόμπερτς, και ο Μπλέικ με την κοπέλα του, και έτσι επισημοποίησαν τη σχέση τους. Η Γουάινχαουζ αργότερα έκανε τατουάζ τον «Blake» στο στήθος της, στο επίπεδο της καρδιάς της. Ωστόσο, μετά από αρκετούς μήνες μαζί, ο Μπλέικ έδωσε τέλος στη σχέση για να επιστρέψει στην παλιά του κοπέλα, με την οποία απατούσε την Γουάινχαουζ για αρκετό καιρό. Από τον χωρισμό, η τραγουδίστρια πέρασε μια περίοδο λήψης χαπιών για κατάθλιψη, βίαιες εναλλαγές της διάθεσης και απώλεια βάρους λόγω της βουλιμίας στην οποία είχε πέσει ως αποτέλεσμα της κατάθλιψής της. Τελικά, η κατάσταση της υγείας της, βελτιώθηκε το 2006 και η πλήρης ανάκαμψη συνέπεσε με την ηχογράφηση του δεύτερου και τελευταίου στούντιο άλμπουμ της: Back to Black, αφιερωμένο στον Μπλέικ.

Σε αυτή την περίοδο καλής σωματικής και συναισθηματικής υγείας, η Γουάινχαουζ ξεκίνησε μια σχέση με τον Βρετανό τραγουδιστή Άλεξ Κλερ. Τελικά, η τραγουδίστρια διέκοψε αυτή τη σχέση για να δώσει στον εαυτό της μια δεύτερη ευκαιρία με τον άντρα που θεωρούσε τον έρωτα της ζωής της, τον Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ, τον οποίο παντρεύτηκε το 2007, στο Μαϊάμι. Τότε είναι που η Γουάινχαουζ άρχισε να καταναλώνει σκληρά ναρκωτικά με τον Φίλντερ-Σίβιλ, ο οποίος ήταν ήδη εθισμένος. Η ζωή της έγινε ο κύριος στόχος των ταμπλόιντ λόγω των σκανδάλων που αφορούν τον τοξικό γάμο, συμπεριλαμβανομένης μιας περιόδου αμοιβαίας επιθετικότητας και υπερβολικής κατανάλωσης ναρκωτικών. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, η Γουάινχαουζ ακύρωσε συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο και την υπόλοιπη Ευρώπη, επικαλούμενη εξάντληση και ασθένεια. Ωστόσο, εβδομάδες αργότερα, νοσηλεύτηκε επειγόντως στο νοσοκομείο για υπερβολική δόση ηρωίνης, κρακ, κοκαΐνης, κεταμίνης και αλκοόλ.

Τον Ιανουάριο του 2008, κυκλοφόρησε ένα βίντεο το οποίο δείχνει την Γουάινχαουζ να καπνίζει κρακ στο σπίτι της. Μέρες αργότερα, η δισκογραφική εταιρεία της ανακοίνωσε ότι θα έμπαινε σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης με δική της θέληση, για να θεραπεύσει τον εθισμό της. Τον Μάιο 2008, συμμετείχε στο φεστιβάλ Rock in Río III, στην πόλη της Λισαβόνας. Με μισή ώρα καθυστέρηση και προς σύγχυση των θαυμαστών της, ανέβηκε στη σκηνή εμφανώς μεθυσμένη, ασταθής και δυσφωνική.

Τελικά, τον Ιούλιο του 2009, ο Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ - ο οποίος εξέτιε ποινή φυλάκισης για επίθεση, εκφοβισμό, εκβιασμό και απειλή του ιδιοκτήτη ενός χώρου στο Λονδίνο - υπέβαλε αγωγή διαζυγίου κατά της Γουάινχαουζ.

Στις 18 Ιουνίου 2011, η καλλιτέχνης πραγματοποίησε μια συναυλία στο Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της Σερβίας, που θεωρείται από τους δικούς της θαυμαστές ως «καταστροφική», «σκανδαλώδης» και ακόμη και «η χειρότερη συναυλία που έχει κάνει ποτέ», καθώς η Έιμι ανέβηκε στη σκηνή εντελώς μεθυσμένη και ανίκανη να τραγουδήσει. Η κριτική ήταν τέτοια που η καλλιτέχνης ακύρωσε τις υπόλοιπες παραστάσεις, επιστρέφοντας σπίτι νωρίτερα από το προγραμματισμένο.

Εικόνα και επιρροές

Η Γουάινχαουζ είχε μεγάλη αγάπη για τα κοριτσίστικα συγκροτήματα της δεκαετίας του 1960. Ο κομμωτής της, Άλεξ Φόντεν, είναι υπεύθυνος για το άμεσα αναγνωρίσιμο χτένισμά της τύπου "σφηκοφωλιά" (beehive), ενώ το "γατίσιο" (cat eye) μακιγιάζ τύπου Κλεοπάτρα εμπνεύστηκε η ίδια από το συγκρότημα The Ronettes. Μετά το θάνατό της, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας New York Times, Γκάι Τρέμπεϊ, συζήτησε την ποικιλία στις επιρροές του ύφους της Γουάινχαουζ. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι "ο κομψός σύζυγός της, Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ, μπορεί να έχει επηρεάσει το στιλ της".

Θάνατος

Ο σωματοφύλακας της Γουάινχαουζ ανέφερε ότι έφτασε στο σπίτι της τρεις μέρες πριν τον θάνατό της και ότι είχε την αίσθηση πως η Γουάινχαουζ ήταν μεθυσμένη. Παρατήρησε ότι η Γουάινχαουζ έκανε μια μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μέσα στις μέρες που ακολούθησαν και ότι «γελούσε, άκουγε μουσική και έβλεπε τηλεόραση στις 2 τα ξημερώματα την ημέρα του θανάτου της». Σύμφωνα με τον σωματοφύλακα, στις 10 π.μ. βρήκε την Γουάινχαουζ να είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και προσπάθησε ανεπιτυχώς να την ξυπνήσει. Αυτό δεν του προκάλεσε υποψίες επειδή η ίδια κοιμόταν αργά μετά από μια έξοδο το προηγούμενο βράδυ. Σύμφωνα πάλι με τον σωματοφύλακα, λίγο μετά τις 3 μ.μ., έλεγξε πάλι πού βρισκόταν και την είδε να είναι ξαπλωμένη στην ίδια θέση όπως την προηγούμενη φορά. Έκανε έναν περαιτέρω έλεγχο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ανέπνεε και δεν είχε σφυγμό. Ανέφερε ότι κάλεσε αμέσως την άμεση δράση. Στις 3:54 μ.μ. ώρα Βρετανίας (14:54 UTC) της 23ης Ιουλίου του 2011, δύο ασθενοφόρα κλήθηκαν στην οικία της τραγουδίστριας, στο Κάμντεν του Λονδίνου. Επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα ο θάνατός της από την Σκότλαντ Γιαρντ.

Μετά την ανακοίνωση του θανάτου της, εμφανίστηκαν στην περιοχή τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι καθώς τα πλήθη συνέρρεαν στην γειτονιά της Γουάινχαουζ για να αποδώσουν φόρο τιμής. Οι πραγματογνώμονες μπήκαν στο σπίτι της Γουάινχαουζ και αμέσως μετά η αστυνομία έκλεισε τον δρόμο. Εντόπισαν ένα μικρό και δυο μεγάλα μπουκάλια βότκας στο δωμάτιό της. Μετά τον θάνατό της, η τραγουδίστρια έσπασε το δεύτερο ρεκόρ της και μπήκε στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες για τα περισσότερα τραγούδια γυναίκας καλλιτέχνη τα οποία εμφανίστηκαν ταυτόχρονα στα τσαρτ του Ηνωμένου Βασιλείου (8 τραγούδια).

Η νεκροψία της Γουάινχαουζ έγινε στις 25 Ιουλίου του 2011 με τα αποτελέσματά της να είναι ατελή και να μην μπορεί να εντοπιστεί το αίτιο του θανάτου της. Στις 26 Οκτωβρίου του 2011, η νέα ιατροδικαστική έρευνα έδειξε ότι η Γουάινχαουζ απεβίωσε από δηλητηρίαση λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Σύμφωνα με αυτήν, η περιεκτικότητα του αλκοόλ που βρέθηκε στο αίμα της Γουάνχαουζ ήταν 416 mg ανά 100 ml (0,416%) κατά τον χρόνο του θανάτου της, πέντε φορές περισσότερη από το νόμιμο όριο κατανάλωσης αλκοόλ. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, «Οι συνέπειες αυτών των δυνητικά θανατηφόρων επιπέδων αποτέλεσαν την αιτία του αιφνίδιου θανάτου της».

Η δισκογραφική εταιρεία της Γουάινχαουζ, η Universal Republic, έκανε την επίσημη δήλωση: «Είμαστε βαθιά λυπημένοι από την ξαφνική απώλεια μιας τόσο χαρισματικής μουσικού, καλλιτέχνη και ερμηνεύτριας». Πολλοί καλλιτέχνες απέδωσαν φόρο τιμής στην Γουάινχαουζ, μεταξύ των οποίων οι U2, M.I.A., Lady Gaga, Μαριάν Φέιθφουλ, Μπρούνο Μαρς, Νίκι Μινάζ, Kesha, Ριάνα, Τζορτζ Μάικλ, Αντέλ, Κέλυ Κλάρκσον, Κόρτνεϊ Λαβ και το ροκ συγκρότημα Green Day, που έγραψε προς τιμήν της το τραγούδι "Amy". Στον δίσκο Banga (2012), η τραγουδίστρια Πάττι Σμιθ ερμήνευσε το τραγούδι «This Is the Girl», το οποίο απέδωσε φόρο τιμής στην Γουάινχαουζ. Ο Μαρκ Ρόνσον αφιέρωσε τον δίσκο του Uptown Special στην Γουάινχαουζ, αναφέροντας: «Πάντα σε σκέφτομαι και αντλώ έμπνευση από σένα». Με αφορμή το θάνατό της, το 27 Club έγινε το επίκεντρο της προσοχής των ΜΜΕ. Τρία χρόνια νωρίτερα, η Γουάινχαουζ είχε εκφράσει ένα φόβο ότι θα πέθαινε σε αυτήν την ηλικία.

Κηδεία

Η κηδεία της τραγουδίστριας έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο, με την παρουσία ελάχιστων φίλων της, στο κοιμητήριο του Έτζγουερ, στο βορειοδυτικό Λονδίνο στις 26 Ιουλίου του 2011. Οι γονείς της, Τζάνις και Μιτς Γουάινχαουζ, η στενή φίλη Κέλι Όσμπορν, ο παραγωγός Μαρκ Ρόνσον και ο δεσμός της Ρετζ Τράβις ήταν μεταξύ των παρόντων στην κηδεία. Ο πατέρας της έβγαλε τον επικήδειο λόγο, στον οποίο είπε: "Καληνύχτα, άγγελέ μου, κοιμήσου ήρεμα. Η μητέρα και ο πατέρας σου σε αγαπούν τόσο πολύ". Το τραγούδι «So Far Away» της Κάρολ Κινγκ έκλεισε την τελετή. Η Γουάινχαουζ τάφηκε στο Κρεματόριο Γκόλντερς Γκριν. Η Γουάινχαουζ δεν άφησε διαθήκη και οι γονείς της κληρονόμησαν την περιουσία της. Ίδρυσαν το Ίδρυμα Γουάινχαουζ Γουάινχαουζ ώστε να αποτρέψουν την ζημιά από την κακή χρήση των ναρκωτικών μεταξύ των νέων ανθρώπων. Ο Άλεξ Γουάινχαουζ, αδερφός της Γουάινχαουζ, είναι υπάλληλος εκεί.

Στις 17 Δεκεμβρίου 2012, οι βρετανικές αρχές ξανάνοιξαν την υπόθεση για τον θάνατο της Γουάινχαουζ. Στις 8 Ιανουαρίου του 2013, μια δεύτερη ιατροδικαστική έκθεση επιβεβαίωσε ότι η Γουάινχαουζ πέθανε από δηλητηρίαση εξαιτίας του αλκοόλ. Σε μια συνέντευξή του στα τέλη του Ιουνίου του 2013, ο Άλεξ Γουάινχαουζ αποκάλυψε την πεποίθησή του πως οι διατροφικές διαταραχές της αδερφής του και η συνεπακόλουθη φυσική αδυναμία της ήταν η βασική αιτία του θανάτου της:

Υπέφερε από υπερβολική βουλιμία. Αυτό δεν αποτελεί αποκάλυψη - το καταλάβαινες απλά κοιτώντας την. Θα πέθαινε ούτως ή άλλως, εξαιτίας αυτής της πάθησής της, αλλά αυτό που την σκότωσε πραγματικά ήταν η βουλιμία. Νομίζω ότι την έκανε πιο αδύναμη και πιο ευαίσθητη. Εάν δεν είχε διατροφικές διαταραχές, το ανοσοποιητικό της σύστημα θα ήταν πιο ισχυρό.

Αναφορές μετά θάνατον

Οι γονείς της Γουάινχαουζ έχουν γράψει ο καθένας τους απομνημονεύματα για την κόρη τους και έχουν δωρίσει τα έσοδα από τις πωλήσεις των βιβλίων τους στο Amy Winehouse Foundation. Στην εισαγωγή της βιογραφίας του Μιτς Γουάινχαουζ, με τον τίτλο Γουάινχαουζ: Η Κόρη Μου (2012), εξήγησε: «Πέρα από το ότι ήμουν ο πατέρας της, ήμουν επίσης ο φίλος της, ο έμπιστος και ο σύμβουλός της - όχι ότι πάντα λάμβανε υπόψιν την συμβουλή μου αλλά πάντα με άκουγε». Η μητέρα της Τζάνις Γουάινχαουζ κυκλοφόρησε την βιογραφία της κόρης της με τίτλο Αγαπώντας την Γουάινχαουζ: Η Ιστορία Μιας Μητέρας, το 2014.

Η Γουάινχαουζ είναι η πρωταγωνίστρια στο Amy (2015), ένα ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία του Ασίφ Καπάντια και σε παραγωγή των Τζέιμς Γκέι-Ρις, Καπάντια, Universal Music. Ο Καπάντια και Γκέι-Ρις παρουσίασαν το ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2013. Η ταινία, με θέμα την ζωή της Γουάινχαουζ, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2015 και κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ το 2016.

Μια έκθεση με τα προσωπικά αντικείμενα της Γουάινχαουζ, η οποία διοργανώθηκε από τον αδερφό και την νύφη της, με τον τίτλο Amy Winehouse: A Family Portrait, παρουσιάστηκε στο Ιουδαϊκό Μουσείο του Λονδίνου από τις 3 Ιουλίου έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2013. Τα αντικείμενα που εκτέθηκαν, όπως βιβλία και δίσκοι μουσικής, παρουσιάστηκαν με κείμενα του αδερφού της Γουάινχαουζ.

Στα τέλη του 2011, κυκλοφορούσαν φήμες ότι ο πρώην φίλος της Γουάινχαουζ, Ρετζ Τράβις, δημιουργούσε μια ταινία για αυτήν. Ο πατέρας της Γουάινχαουζ, Μιτς Γουάινχαουζ, στον οποίο ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα από τα τραγούδια και την μουσική της κόρης του, ανέφερε ότι δεν θα επέτρεπε την χρήση της μουσικής της κόρης του για την ταινία.

Δισκογραφία

Άλμπουμ

• Frank (2003)
• Back to Black (2006)
• Lioness: Hidden Treasures (2011)

* Nur-Download-Version von Amy Winehouse

Συνεργασίες

DVD

Βραβεία και υποψηφιότητες

Διακρίσεις και άλλα επιτεύγματα

• Η Γουάινχαουζ είναι η μοναδική Βρετανίδα καλλιτέχνιδα, η οποία κέρδισε πέντε Βραβεία Γκράμι σε μία χρονιά, σύμφωνα με τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες.
• Η Γουάινχαουζ ήταν η δέκατη πιο πλούσια μουσικός κάτω των τριάντα ετών για το 2008, σύμφωνα με την εφημερίδα Sunday Times.
• Η Γουάινχαουζ εισήχθη για το άλμπουμ της Frank στο βιβλίο του Robert Dimery με τίτλο 1001 Άλμπουμ Που Πρέπει Να Ακούσεις Πριν Πεθάνεις (1001 Albums You Must Hear Before You Die) το 2006.
• Το άλμπουμ Back to Black κατέλαβε την ένατη θέση στη λίστα του περιοδικού Entertainment Weekly με τα εκατό καλύτερα άλμπουμ των τελευταίων εικοσιπέντε ετών.
• Το βρετανικό μουσικό περιοδικό NME τοποθέτησε το άλμπουμ Back to Black στην εικοστή έβδομη θέση της λίστας με τα Εκατό Καλύτερα Άλμπουμ Της Δεκαετίας το 2009.
• Η ερμηνεία της Γουάινχαουζ στα βραβεία Γκράμι το 2008 προτάθηκε ως η πιο σημαντική δημιουργική στιγμή καριέρας του Ηνωμένου Βασίλείου του 2008.
• Το σόου Greatest Britons τίμησε την Γουάινχαουζ Γουάινχαουζ με το Βραβείο Μουσικού Κατορθώματος το 2007.
• To άλμπουμ Βack to Black κατόρθωσε να παραμείνει 119 εβδομάδες στο επίσημο δισκογραφικό τσαρτ της Ελβετίας και έτσι είναι το πέμπτο άλμπουμ σε πωλήσεις στο ίντερνετ όλων των εποχών στην Ελβετία.
• Το άλμπουμ Back to Black είναι στη 10η θέση της λίστας με τα δέκα καλύτερα άλμπουμ (από το 1981), σύμφωνα με το MTV.

Παραπομπές

Πηγές

• Winehouse, Mitch (2012). Amy, My Daughter. HarperCollins. ISBN 9780062191397. 

Περαιτέρω μελέτη

• Winehouse, Janis (2014). Loving Amy: A Mother's Story. Random House. ISBN 9781473508163. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημος ιστότοπος
• Γουάινχαουζ Γουάινχαουζ στο Rolling Stone
• Γουάινχαουζ Γουάινχαους στη New York Times
• Έιμι Γουάινχαουζ στο Curlie
• "Εϊμι Γουάινχαουζ: Η φλόγα ενός σπουδαίου ταλέντου έσβησε", άρθρο στην Καθημερινή, 1 Αυγούστου 2011

1. Lioness: Hidden Treasures
2. Μαρκ Ρόνσον
3. Σόουλ
4. Τατουάζ δάκρυ
5. Λόρεν Χαουρέγκι
6. 14 Σεπτεμβρίου
7. I Saw Mommy Kissing Santa Claus
8. 2011
9. 23 Ιουλίου
10. 1983
11. Θάνατοι τον Ιούλιο του 2011
12. Αντέλ
13. Γεγονότα Αυγούστου 2011
14. Γεγονότα Ιανουαρίου 2013
15. Τζάνις Τζόπλιν
16. Λονδίνο
17. Μπρίτζιτ Μέντλερ
18. Βρετανική εισβολή
19. Ρουτ Λορένθο
20. Φιλ Σπέκτορ