javascript is disabled, enable it otherwise the site will not work properly!

javascript est désactivé, activez-le sinon le site ne fonctionnera pas correctement !

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974

X Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej odbyły się w dniach 13 czerwca – 7 lipca 1974 roku, w RFN i Berlinie Zachodnim. Pierwsze miejsce zajęła reprezentacja RFN, drugie Holandia, trzecie Polska, a na czwartym miejscu uplasowali się obrońcy trofeum z Meksyku z roku 1970, piłkarze Brazylii. Maskotkami turnieju w 1974 roku po raz pierwszy stały się dwie postaci chłopców o imionach Tip i Tap, ubrani byli w stroje piłkarskie reprezentacji RFN. Jeden miał na koszulce napis „WM” (od niemieckiego słowa Weltmeisterschaft, czyli mistrzostwa świata) a drugi numer 74, czyli rok rozgrywania mistrzostw.

Gra w turnieju po raz pierwszy toczyła się o Puchar Świata, gdyż Puchar Rimeta otrzymała Brazylia za trzykrotne wygranie Mistrzostw Świata. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Australii, Haiti, NRD i Zairu.

Królem strzelców z 7 bramkami został Grzegorz Lato. Na drugim miejscu, z 5 golami uplasowali się Andrzej Szarmach oraz Holender Johan Neeskens.

16 drużyn z 96, które zakwalifikowały się do turnieju finałowego, zostały podzielone na cztery grupy. Awans z każdej grupy wywalczały dwie najlepsze drużyny. W drugiej rundzie osiem drużyn zostało rozdzielonych na dwie grupy. Zwycięzcy grup z rundy drugiej grali w finale, natomiast drużyny z drugich miejsc grały mecz o trzecie miejsce.

Były to pierwsze mistrzostwa, na których rozdano cztery komplety medali: złote, srebrne pozłacane, srebrne i brązowe. Taki system medali obowiązywał do mundialu w 1994 roku na terenie Stanów Zjednoczonych.

Składy drużyn

Stadiony

Berlin Zachodni, Olympiastadion
Dortmund, Westfalenstadion
Düsseldorf, Rheinstadion
Frankfurt nad Menem, Waldstadion
Gelsenkirchen, Parkstadion
Hamburg, Volksparkstadion
Hanower, Niedersachsenstadion
Monachium, Olympiastadion
Stuttgart, Neckarstadion

Kwalifikacje

Kwalifikacje Polski do turnieju finałowego w RFN, a szczególnie mecze z Anglią, przeszły do historii polskiej piłki. W Chorzowie drużyna trenowana przez Kazimierza Górskiego pokonała Anglię 2:0. W rewanżu 17 października 1973 roku Polacy zremisowali 1:1. Gola dla Polski zdobył Jan Domarski. Anglicy strzelili tylko jedną bramkę, gdyż dobrze dysponowana była obrona oraz skutecznie bronił Jan Tomaszewski. Po tym meczu gazety pisały: „Tomaszewski zatrzymał Anglię”.

Runda eliminacyjna

Grupa A

Grupa B

Grupa C

Grupa D

Druga runda

Grupa 1

Holandia wygrywając grupę awansowała do finału, Brazylijczykom – obrońcom tytułu został tylko mecz o 3. miejsce.

Grupa 2

„Mecz na wodzie”

Mecz pomiędzy Polską a RFN odbywał się w trudnych warunkach. Przed meczem nad stadionem we Frankfurcie nad Menem przeszła ulewa. Boiska mimo starań organizatorów nie udało się całkowicie osuszyć, a sędziowie zezwolili na rozegranie meczu w takich warunkach. Mecz ten przeszedł do historii piłki nożnej jako Mecz na wodzie. W 53. minucie meczu Jan Tomaszewski obronił rzut karny. Jedyną bramkę w meczu strzelił Gerd Müller w 76. minucie.

RFN dzięki zwycięstwu nad Polską wygrała grupę i awansowała do finału. Polska wystąpiła w meczu o 3. miejsce.

Mecz o 3. miejsce

W meczu o 3. miejsce Polska zmierzyła się z Brazylią. Drużyna polska prowadzona przez Kazimierza Górskiego pokonała Brazylię 1:0 (0:0), a jedyną bramkę w tym meczu zdobył Grzegorz Lato w 76. minucie meczu. Piłkarz został królem strzelców z 7 bramkami na koncie.

Polska Tomaszewski – Szymanowski, Gorgoń, Żmuda, Musiał, Maszczyk, Deyna (K), Kasperczak (Ćmikiewicz), Lato, Szarmach (Kapka), Gadocha

Brazylia Leao – Zé Maria, Alfredo Mostarda, Marinho Peres (K), Marinho Chagas, Carpegiani, Rivelino, Ademir da Guia (Mirandinha), Valdomiro, Jairzinho, Dirceu

Finał

Turniej wygrali piłkarze gospodarzy pokonując w finale Holandię 2:1. Dla Holandii gola strzelił Neeskens z rzutu karnego w 2. minucie. Bramki dla RFN zdobyli Breitner (25. minuta, karny) oraz Müller (43. minuta).
Po meczu Cruyff dostał czerwoną kartkę za dyskusje z arbitrem.

RFN:

Maier – Vogts, Beckenbauer (K), Schwarzenbeck, Breitner – Bonhof, Hoeneß, Overath – Grabowski, G. Müller, Hölzenbein

Holandia:

Jongbloed – Suurbier, Rijsbergen (68. de Jong), Haan, Krol – Jansen, Neeskens, Van Hanegem – Rep, Cruyff (K), Rensenbrink (46. R. van de Kerkhof)

Piłkarze RFN wygrali Mistrzostwa Świata po raz drugi, przedtem tryumfowali w roku 1954 na boiskach Szwajcarii.

MISTRZ ŚWIATA 1974

RFN
DRUGI TYTUŁ

Klasyfikacja strzelców turnieju

7 bramek

Grzegorz Lato

5 bramek

Johan Neeskens
Andrzej Szarmach

4 bramki

Gerd Müller
Johnny Rep
Ralf Edström

3 bramki

René Houseman
Roberto Rivelino
Paul Breitner
Johan Cruijff
Dušan Bajević
Kazimierz Deyna

Przypisy

Linki zewnętrzne

Mistrzostwa na stronie FIFA.com. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-18)].
Szczegóły na RSSSF
Historia MŚ 1974. homepages.enterprise.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-10)].
Planet World Cup – RFN 1974
A ty się bracie nie denerwuj w wykonaniu Andrzeja Dąbrowskiego i piłkarzy w kronice PKF w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej

Text submitted to CC-BY-SA license. Source: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974 by Wikipedia (Historical)

Articles connexes

Owlapps.net - since 2012 - Les chouettes applications du hibou